orator

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /oːˈraːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ō·rā·tor — morphologica: ora-tor

Notatio[+/-]

Latine: ōrō (ōrāre)

Nomen substantivum[+/-]

ōrā|tor, -tōris masc.

  1. Qui loquitur.
  2. Qui orat, qui dicendi peritus est.
  3. Qui precatur.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. ōrātor ōrātōrēs I
gen. ōrātōris ōrātōrum II
dat. ōrātōrī ōrātōribus III
acc. ōrātōrem ōrātōrēs IV
abl. ōrātōre ōrātōribus VI
voc. ōrātor ōrātōrēs V

Dictiones collatae[+/-]

  1. lēgātus
  2. dēclāmātor
  3. ōrātus, ōrātūs

Translationes[+/-]

Discretiva

orator dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ōrātor secunda singularis futurum passiva imperativus ōrō (ōrāre)
ōrātor tertia singularis futurum passiva imperativus ōrō (ōrāre)

Appellatio[+/-]

API: /oːˈraːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ō·rā·tor — morphologica: or-ator