obstetur

E Victionario

Discretiva

obstetur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obstētur tertia singularis praesens passiva coniunctivus obstō (obstāre)

Appellatio[+/-]

API: /obˈsteːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·s·tē·tur — morphologica: ob-st-etur

Loci[+/-]

Titus Livius -58/+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Inde nobilitas, nec ii modo in quos crimen intendebatur sed universi, simul negare nobilium id crimen esse, quibus, si nulla obstetur fraude, pateat via ad honorem, sed hominum novorum; ipsos adeo dictatorem magistrumque equitum reos magis quam quaesitores idoneos eius criminis esse intellecturosque ita id esse, simul magistratu abissent. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber IX, caput 26, [11] — obstetur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: obstetur.