Jump to content

navita

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈnaːwi.ta/(classice)
Syllabificatio phonetica: nā·vi·ta — morphologica: navit-a

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latinenāvis

Nomen substantivum

[+/-]

nāvit|a, -ae masc.

  1. (Poeticē) quicumque in navi adhibetur, ut eam agat.

Declinatio

[+/-]
m. sing. plur.
nom. nāvita nāvitae I
gen. nāvitae nāvitārum II
dat. nāvitae nāvitīs III
acc. nāvitam nāvitās IV
abl. nāvitā nāvitīs VI
voc. nāvita nāvitae V

Dictiones collatae

[+/-]
Collatio dictionum velut “nāvita”dilatare ▼
Collatio dictionum velut “nāvita”collabi ▲

Translationes

[+/-]
Quicumque in navi adhibetur, ut eam agatdilatare ▼
Quicumque in navi adhibetur, ut eam agatcollabi ▲

Loci

[+/-]
T. Lucretius Carus
–95…–55
Gaius Valerius Catullus
–87…–54
Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • tum porro puer, ut saevis proiectus ab undis
navita, nudus humi iacet infans indigus omni
vitali auxilio, cum primum in luminis oras
nixibus ex alvo matris natura profudit,
vagituque locum lugubri complet, ut aequumst
cui tantum in vita restet transire malorum. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.

  • sic nimis insultans extremo tempore saeva
Fors etiam nostris invidit questibus auris.
Iuppiter omnipotens, utinam ne tempore primo
Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes,
indomito nec dira ferens stipendia tauro
perfidus in Cretam religasset navita funem,
nec malus hic celans dulci crudelia forma
consilia in nostris requiesset sedibus hospes! —Carmina Catulli [3][2]

class.

  • Quae memoras scio
vera esse, nutrix; sed furor cogit sequi
peiora. vadit animus in praeceps sciens
remeatque frustra sana consilia appetens.
sic, cum gravatam navita adversa ratem
propellit unda, cedit in vanum labor
et victa prono puppis aufertur vado. —Phaedra Senecae [4][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Nauta a nave dictus per derivationem. Navita autem pro nauta poetice dicitur, sicut Mavors pro Mars; nam rectum est nauta. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quintus, versus 223 — navita
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: navita.
  3. 3.0 3.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 64. carmen nuptiale Thetidis et Pelei, versus 174 — navita (Bibliotheca Augustana)
  4. 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - Phaedra. (Bibliotheca Augustana):  Tomus / Liber 1. Actus primus, scaena II, Phaedra, versus 181 — navita
  5. 5.0 5.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (navibus01 Bibliotheca Augustana):  Liber XIX. De navibus. Caput I. [5] — navita