munus
Jump to navigation
Jump to search
Latine[+/-]
Nomen substantivum[+/-]
mūn|us, -ĕris neut.
- Donum; res, quae alicui datur et quam reddere illi necesse non est.
Declinatio[+/-]
| n. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | mūnus | mūnĕra | I |
| gen. | mūnĕris | mūnĕrum | II |
| dat. | mūnĕrī | mūnĕribus | III |
| acc. | mūnus | mūnĕra | IV |
| abl. | mūnĕre | mūnĕribus | VI |
| voc. | mūnus | mūnĕra | V |