munera

Discretiva

munera dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

mūnera

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūnera	casus nominativus pluralis	substantivi mūnus
mūnera	casus accusativus pluralis	substantivi mūnus
mūnera	casus vocativus pluralis	substantivi mūnus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːne.ra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·ne·ra — morphologica: muner-a

mūnerā

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mūnerā	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	mūnerō (mūnerāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːne.raː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·ne·rā — morphologica: muner-a

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54	M. Tullius Cicero -106…-43	C. Sallustius Crispus –86…–34	Vitruvius ca. -80…-15	Lucius Annaeus Seneca –3…+65	C. Plinius Secundus 23–79	Marcus Valerius Martialis 40–103	Sextus Iulius Frontinus ca. 40–103	Apuleius ca. 125-170	Franciscus Petrarca 1304-1374	Demetrius Cantemir 1674-1723
class.	class.	class.	class.	class.	I	I	I	II	XIV	XVIII

Latinitas Romana

class.

• nunc vos, optato quom iunxit lumine taeda,

non prius unanimis corpora coniugibus

tradite nudantes reiecta veste papillas,

quam iocunda mihi munera libet onyx,

vester onyx, casto colitis quae iura cubili.

sed quae se impuro dedit adulterio,

illius a! mala dona levis bibat irrita pulvis:

namque ego ab indignis praemia nulla peto. —Carmina Catulli

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Appellata est enim ex viro virtus; viri autem propria maxime est fortitudo, cuius munera duo sunt maxima, mortis dolorisque contemptio. Utendum est igitur his, si virtutis compotes, vel potius si viri volumus esse, quoniam a viris virtus nomen est mutuata. Quaeres fortasse quo modo, et recte; talem enim medicinam philosophia profitetur. —Tusculanae disputationes Ciceronis

class.  (40 a.C.n. / 714 a.u.)

• Sed ubi Romam legati venere et ex praecepto regis hospitibus aliisque, quorum ea tempestate in senatu auctoritas pollebat, magna munera misere, tanta commutatio incessit, ut ex maxima invidia in gratiam et favorem nobilitatis Iugurtha veniret. Quorum pars spe, alii praemio inducti singulos ex senatu ambiendo nitebantur, ne gravius in eum consuleretur. Igitur ubi legati satis confidunt, die constituto senatus utrisque datur. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Graeci in quadrato amplissimis et duplicibus porticibus fora constituunt crebrisque columnis et lapideis aut marmoreis epistyliis adornant et supra ambulationes in contignationibus faciunt. Italiae vero urbibus non eadem est ratione faciendum, ideo quod a maioribus consuetudo tradita est gladiatoria munera in foro dari. —De architectura Vitruvii

class.

• Rationem huius rei quaerunt: alteri, ut homines sapientissimos decet, negant posse fieri ut cum grandine aliquis paciscatur et tempestates munusculis redimat, quamvis munera et deos vincant. Alteri suspicari ipsos aiunt esse in ipso sanguine vim quandam potentem avertendae nubis ac repellendae. —Naturales quaestiones Senecae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Clarissima aquarum omnium in toto orbe frigoris salubritatisque palma praeconio urbis Marcia est, inter reliqua deum munera urbi tributa. vocabatur haec quondam Aufeia, fons autem ipse Pitonia. oritur in ultimis montibus Paelignorum, transit Marsos et Fucinum lacum, Romam non dubie petens. mox in specus mersa in Tiburtina se aperit, ita novem milibus passuum fornicibus structis perducta. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Nulli munera, Chreste, si remittis,

Nec nobis dederis remiserisque:

Credam te satis esse liberalem.

Sed si reddis Apicio Lupoque

Et Gallo Titioque Caesioque,

Linges non mihi - nam proba et pusilla est -,

Sed quae de Solymis venit perustis

Damnatam modo mentulam tributis. —Epigrammata M. Valerii Martialis

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Commoda publicae familiae ex aerario dantur, quod impendium exoneratur vectigalium reditu ad ius aquarum pertinentium. Ea constant ex locis aedificiisve quae sunt circa ductus et castella aut munera aut lacus. —De aquaeductu urbis Romae Frontini

Latinitas postclassica

saec. II.

• Is igitur cum esset in tibicinio adprime nobilis, nihil aeque se laborare et animo angi et mente dicebat, quam quod monumentarii ceraulae tibicines dicerentur. Sed ferret aequo animo hanc nominum communionem, si mimos spectavisset: animadverteret illic paene simili purpura alios praesidere, alios vapulare; itidem si munera nostra spectaret: nam illic quoque videret hominem praesidere, hominem depugnare; togam quoque parari et voto et funeri, item pallio cadavera operiri et philosophos amiciri. —Florida Apulei

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354–1367 p.C.n.)

• Dolor: Parve rei patior repulsam.

Ratio: Multis parva negata magna ultro oblata vidimus. Si repulsis compensentur munera, fortune lances equabuntur, sed vos illas indignatione augetis, hec oblivione atque dissimulatione minuitis. —De remediis utriusque fortune Petrarcae

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Hodie autem crescente cum paupertate superbia maculam se suae nobilitati allaturum nobilis existimat, si baronum alicui inserviat, tamen cum privatum vivere ambitio non sinat, cunctis modis conatur ut favore suorum affinium inter officiales internos quos boerinasz vel baronulos vocant, uno saltu recipiatur: qui ordo, cum quasi totius reipublicae seminarium sit, e quo expleri solet baronum numerus, vix dici potest, quae monstra hominum saepissime ad summa evehantur munera. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir