Jump to content

muneri

E Victionario

Discretiva

muneri dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Latine

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
mūnerī casus dativus singularis substantivi mūnus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈmuːne.riː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mū·ne·rī — morphologica: muner-i

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43		Titus Livius
-58...+17		Lucius Annaeus Seneca
–3…+65		C. Plinius Secundus
23–79		M. Fabius Quintilianus
ca. 35–100		Sextus Iulius Frontinus
ca. 40–103		P. Cornelius Tacitus
55–117		Apuleius
ca. 125-170		Demetrius Cantemir
1674-1723
class.class.class.IIIIIIXVIII

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Omnes autem sapientes fortes: non cadit igitur in sapientem aegritudo. Et quem ad modum oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum, et reliquae partes totumve corpus statu cum est motum, deest officio suo et muneri, sic conturbatus animus non est aptus ad exequendum munus suum. —Tusculanae disputationes Ciceronis [1][2]

class.  (anno 268-269 u.c.)

  • Sp. Cassius deinde et Proculus Verginius consules facti. Cum Hernicis foedus ictum; agri partes duae ademptae. Inde dimidium Latinis, dimidium plebi divisurus consul Cassius erat. Adiciebat hic muneri agri aliquantum, quem publicum possideri a privatis criminabatur. Id multos quidem patrum, ipsos possessores, periculo rerum suarum terrebat; sed et publica patribus sollicitudo inerat largitione consulem periculosas libertati opes struere. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

class.

  • Quidquid horum discusserimus, quo maius ac terribilius erit, hoc maiorem inibimus gratiam; subit enim cogitatio, quantis sint liberati malis, et lenocinium est muneris antecedens metus. Nec tamen ideo debemus tardius quemquam servare, quam possumus, ut muneri nostro timor inponat pondus. —De beneficiis Senecae [4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Inseritur smaragdis et quae vocatur tanos e Persis veniens gemma, ingrate viridis atque intus sordida, itidem chalcosmaragdos e Cypro, turbida aereis venis. Theophrastus tradit in Aegyptiorum commentariis reperiri regi eorum a rege Babylonio muneri missum smaragdum quattuor cubitorum longitudine ac trium latitudine, et fuisse apud eos in Iovis delubro obeliscum e quattuor smaragdis quadraginta cubitorum longitudine, latitudine vero in parte quattuor, … —Naturalis historia Plinii [5][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

  • Atque eam natura ipsa videtur ad tolerandos facilius labores velut muneri nobis dedisse, si quidem et remigem cantus hortatur; nec solum in iis operibus in quibus plurium conatus praeeunte aliqua iucunda voce conspirat, sed etiam singulorum fatigatio quamlibet se rudi modulatione solatur. —Institutio oratoria Quintiliani [6][2]

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

  • Reliquae quinariae sescentae nonaginta novem intra urbem dividebantur per regiones secundam IIX VIIII XI XII XIII XIV in castella viginti: ex quibus nomine Caesaris quinariae centum quinquaginta una, privatis quinariae centum nonaginta quattuor, usibus publicis quinariae trecentae quinquaginta quattuor: ex eo castris I quinariae quattuor, operibus publicis quattuordecim quinariae centum viginti tres, muneri uni quinariae duae, lacibus nonaginta duobus quinariae ducentae viginti sex. —De aquaeductu urbis Romae Frontini [7][2]

Latinitas postclassica

saec. I.  (ca. 99 p.C.n.)

  • Argentum et aurum propitiine an irati dii negaverint dubito. nec tamen affirmaverim nullam Germaniae venam argentum aurumve gignere: quis enim scrutatus est? possessione et usu haud perinde afficiuntur. est videre apud illos argentea vasa legatis et principibus eorum muneri data non in alia vilitate quam quae humo finguntur; —Germania P. Cornelii Taciti [8][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Hic ego me potissimum capitis periclitatum memini. Nam quidam colonus partem venationis inmanis cervi pinguissimum femus domino illi suo muneri miserat, quod incuriose pone culinae fores non altiuscule suspensum canis adaeque venaticus latenter invaserat, laetusque praeda propere custodientes oculos evaserat. —Metamorphoseon libri XI Apulei [9]

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

  • Aprodi de divan, quinquaginta, quorum officium czausziorum inter Turcas muneri respondet, adducere nimirum reos data die non comparentes ad iudicium, et debitores fallaces ad solutionem cogere. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir [10][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber tertius. VII. [15] — muneri
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 Vicicitatio: muneri.
  3. ↑ 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber II, caput 41, [2] — muneri
  4. ↑ 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (The Latin Library):  Tomus / Liber 1. 11, versus 3 — muneri
  5. ↑ 5.0 5.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXXVII, cap. 19, [74] — muneri
  6. ↑ 6.0 6.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, X. De musica. [16] — muneri
  7. ↑ 7.0 7.1 Sextus Iulius Frontinus - De Aquis sive De aquaeductu urbis Romae. (Lacus Curtius): Liber 2. Cap. 79 — muneri
  8. ↑ 8.0 8.1 Publius Cornelius Tacitus - Germania sive de origine et situ Germanorum. (Bibliotheca Augustana): Pars I. Cap. 5 [4] — muneri
  9. ↑ Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VIII. Capitulum XXXI. Versus 1 — muneri
  10. ↑ 10.0 10.1 Demetrius Cantemir – Descriptio Moldaviae. (Universitas Turicensis): Secunda pars – Politica. Caput VI – De baronibus Moldaviae eorumque gradibus — muneri
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=muneri&oldid=225104"