mora

E Victionario
Solum mora Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Mora.

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

moraAPI: /ˈmora/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·ra — morphologica: mor-a

Nomen substantivum[+/-]

mor|a, -ae fem. [1][2][3][4][5]

  1. Cunctatio, dilatio, tarditas
  2. (Translate) intervallum et spatium temporis [1]
  3. (Meton.) res ipsa, quae aliquid retinet, sustinet, aut retardat [1]

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. mora morae I
gen. morae morārum II
dat. morae morīs III
acc. moram morās IV
abl. morā morīs VI
voc. mora morae V

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Cunctatio, dilatio, tarditasdilatare ▼
Cunctatio, dilatio, tarditascollabi ▲
Intervallum et spatium temporisdilatare ▼
Intervallum et spatium temporiscollabi ▲
Res ipsa, quae aliquid retinet, sustinet, aut retardatdilatare ▼
Res ipsa, quae aliquid retinet, sustinet, aut retardatcollabi ▲

Discretiva

mora dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

morā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
morā casus ablativus singularis substantivi mora
Appellatio[+/-]
morāAPI: /ˈmoraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·rā — morphologica: mor-a

mōra[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
mōra casus nominativus singularis · genus femininum adiectivi mōrus
mōra casus vocativus singularis · genus femininum adiectivi mōrus
mōra casus nominativus pluralis · genus neutrum adiectivi mōrus
mōra casus accusativus pluralis · genus neutrum adiectivi mōrus
mōra casus vocativus pluralis · genus neutrum adiectivi mōrus
mōra casus nominativus pluralis substantivi mōrum
mōra casus accusativus pluralis substantivi mōrum
mōra casus vocativus pluralis substantivi mōrum
Appellatio[+/-]
mōraAPI: /ˈmoːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: mō·ra — morphologica: mor-a

mōrā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
mōrā casus ablativus singularis · genus femininum adiectivi mōrus
Appellatio[+/-]
mōrāAPI: /ˈmoːraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mō·rā — morphologica: mor-a

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 287 — “MŎRA, ae, f. 1.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 511 — “1. mŏra, ae, f.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. mora, ae, f. (tom. 2, p. 1002)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)mora
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)mora