Jump to content

merx

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /merks/(classice)
Syllabificatio phonetica: merx — morphologica: merx

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latinemercor (mercārī) sive mereō (merēre)

Nomen substantivum

[+/-]

mer|x, -cis fem.

  1. √ Res ipsa, quae emitur venditurve.
  2. (Metonymicē) mercium quantitas, pretium.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. merx mercēs I
gen. mercis mercium II
dat. mercī mercibus III
acc. mercem mercēs IV
abl. merce mercibus VI
voc. merx mercēs V

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
Res ipsa, quae emitur venditurvedilatare ▼
Res ipsa, quae emitur venditurvecollabi ▲
Mercium quantitas, pretiumdilatare ▼
Mercium quantitas, pretiumcollabi ▲

Loci

[+/-]
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

  • Gaudium: Amicos habeo complures.
Ratio: “Notos” dic idque quam veraciter sis dicturus in dubio est. Nullum animal, nulla merx difficilior cognitu quam homo. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 50: [De amicorum abundantia] — merx
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: merx.