mergere

Discretiva

mergere dictio est in variis linguis:

• Italice: mergere

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mergere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	mergō (mergere)
mergere	—	praesens	activa	infinitivus	mergō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmergere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mer·ge·re — morphologica: merg-ere

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mergere	—	praesens	activa	infinitivus	merge substantiv.

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmer.d͡ʒe.re/

Syllabificatio phonetica: mer·ge·re — morphologica: merg-ere

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

C. Plinius Secundus 23-79

Marcus Valerius Martialis 40-103

P. Cornelius Tacitus 55-117

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

antiq.

class.

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (12-16 p.C.n.)

• Turpe putas abigi, quia sit miserandus, amicum,

quodque sit infelix, desinere esse tuum.

Mitius est lasso digitum subponere mento

mergere quam liquidis ora natandis aquis.

Cerne quid Aeacides post mortem praestet amico:

instar et hanc vitam mortis habere puta. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Sternumenta pinna gravedinem emendant et si quis mulae nares, ut tradunt, osculo attingat, sternumenta et singultum. ad hoc Varro suadet palmam alterna manu scalpere; plerique anulum e sinistra in longissimum dextrae digitum transferre, in aquam ferventem manus mergere. Theophrastus senese laboriosius sternuere dicit. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 85 p.C.n.)

• Quae natat in Siculo grandis muraena profundo,

Non valet exustam mergere sole cutem. —Xenia M. Valerii Martialis

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Incideris quotiens in basia fellatorum,

In solium puta te mergere, Flacce, caput. —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105-110 p.C.n.)

• et cum variis trepidantium inclinationibus mixti remiges propugnatoresque turbarentur, desilire in vada ultro Germani, retentare puppis, scandere foros aut comminus mergere: quae cuncta in oculis utriusque exercitus quanto laetiora Vitellianis, tanto acrius Othoniani causam auctoremque cladis detestabantur. —Historiae P. Cornelii Taciti

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• nec melius de se cuiquam sperare propinquo

concedet iuvenis, qui radere tubera terrae,

boletum condire et eodem iure natantis

mergere ficedulas didicit nebulone parente

et cana monstrante gula. cum septimus annus

transierit puerum, nondum omni dente renato,

barbatos licet admoveas mille inde magistros,

semper et a magna non degenerare culina. —Saturae D. Iuni Iuvenalis