insula

E Victionario
Solum insula Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Insula.

Latine[+/-]

īnsula in marī Adriāticō

Appellatio[+/-]

īnsulaAPI: /ˈiːn.su.la/(classice)
Syllabificatio phonetica: īn·su·la — morphologica: insul-a

Nomen substantivum[+/-]

īnsŭl|a, -ae fem.

  1. √ Portio terrae, minus quam continens, aqua cinctum.
  2. (Translate) aedificium ubi multae diaetae seu domicilia sunt.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. īnsula īnsulae I
gen. īnsulae īnsulārum II
dat. īnsulae īnsulīs III
acc. īnsulam īnsulās IV
abl. īnsulā īnsulīs VI
voc. īnsula īnsulae V

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Portio terrae aqua cinctumdilatare ▼
Portio terrae aqua cinctumcollabi ▲
Aedificiumdilatare ▼
Aedificiumcollabi ▲

Vide etiam[+/-]

Discretiva

insula dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

īnsula[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
īnsula casus nominativus singularis substantivi īnsula
īnsula casus vocativus singularis substantivi īnsula
Appellatio[+/-]
īnsulaAPI: /ˈiːnsula/(classice)
Syllabificatio phonetica: īn·su·la — morphologica: insul-a

īnsulā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
īnsulā casus ablativus singularis substantivi lībra
Appellatio[+/-]
īnsulāAPI: /ˈiːnsulaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: īn·su·lā — morphologica: insul-a

Dacoromane[+/-]

insula[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
insula casus nominativus/accusativus singularis articulatus substantivi insulă
Appellatio[+/-]
API: /ˈinsula/
Syllabificatio phonetica: in·su·la·bra — morphologica: insul-a