inducendum

E Victionario

Discretiva

inducendum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
indūcendum
activa gerundium­ accusativo indūcō (indūcere)
Forma Modus flexurae originis
indūcendum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi indūcendus
indūcendum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi indūcendus
indūcendum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi indūcendus
indūcendum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi indūcendus

Appellatio[+/-]

API: /induːˈkendum/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·dum — morphologica: in-duc-end-um

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ac si ne tum quidem rima manifesta est, inducendum super os atramentum scriptorium est, deinde scalpro id deradendum: nigritiem enim continet, si quid fissum est. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, IV. [6] — inducendum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: inducendum.