inducendo

Discretiva

inducendo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
indūcendō	—	—	activa	gerundium­	dativo	indūcō (indūcere)
indūcendō	—	—	activa	gerundium­	ablativo	indūcō (indūcere)

Forma	Modus flexurae	originis
indūcendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi indūcendus
indūcendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi indūcendus
indūcendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus
indūcendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkendoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dūc·en·dō — morphologica: in-duc-end-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Si timuisse eos facis qui discesserunt, concede non timuisse eos qui remanserunt; sin autem sine iis qui tum afuerunt nihil decerni libere potuit, cum omnes adessent, coeptum est referri de inducendo senatus consulto; ab universo senatu reclamatum est. —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis

Latinitas nova

saec. XVI.

• Id vero, inquit, quod ex antiquorum sententiis elicimus, est quod omnes contrarietatem in principiis agnoscunt, ut per eorundem positiones inducendo est manifestum. —Figuratio Aristotelici Physici auditus Iordani Bruni