iacientium

Discretiva

iacientium dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
iacientium	casus genitivus pluralis	participii iaciēns

API: /ja.kiˈen.ti.um/

Syllabificatio phonetica: ia·ci·en·ti·um — morphologica: iac-ient-ium

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Ludis vero dimissis cursu prope omnes tendere ad imperatorem Romanum, ut ruente turba in unum adire contingere dextram cupientium, coronas lemniscosque iacientium haud procul periculo fuerit. sed erat trium ferme et triginta annorum, et cum robur iuventae tum gaudium ex tam insigni gloriae fructu vires suppeditabat. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXIII, caput 33, [2] — iacientium
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: iacientium.