formicas

E Victionario

Discretiva

formicas dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
formīcās secunda singularis praesens activa indicativus formīcō (formīcāre)
Forma Modus flexurae originis
formīcās casus accusativus pluralis substantivi formīca

Appellatio[+/-]

API: /forˈmiːkaːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·mī·cās — morphologica: formic-as

Loci[+/-]

P. Ovidius Naso
-42…+18
C. Plinius Secundus
23-79
Isidorus Hispalensis
560-636
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • forte fuit iuxta patulis rarissima ramis
sacra Iovi quercus de semine Dodonaeo;
hic nos frugilegas adspeximus agmine longo
grande onus exiguo formicas ore gerentes
rugosoque suum servantes cortice callem;
dum numerum miror, “totidem, pater optime,” dixi,
“tu mihi da cives et inania moenia supple!” —Metamorphoses Ovidii Nasonis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • neque enim dubitaverim aliquis fastidio futura quae dicentur animalia, at non Vergilio fuit nominare formicas nulla necessitate et curculiones ac lucifugis congesta cubilia blattis, non Homero inter proelia deorum inprobitatem muscae describere, non naturae gignere ista, cum gignat hominem. proinde causas quisque et effectus, non res aestimet. —Naturalis historia Plinii [3]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Est enim animal parvum formicis satis infestum, quod se in pulvere abscondit, et formicas frumenta gestantes interficit. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [4][2]

saec. XII.

  • Sed et si quis homo iratus est aut oppressus est in mente aut tristis, iuvenes formicas, cum adhuc ova ipsis adhaereant, accipiat cum modico bache [cum ipsis nidulis ed.] earum, id est cum bucello, in quo iacent, et haec in lineum pannum liget, et postea, cum gravatum se in mente sua senserit, ipsum pannum in quo eaedem formicae sunt solvat, et eas super cor suum tamdiu ponat usque dum ab eis sudorem capiat, et suavem mentem habebit, et laetus erit, atque bonum intellectum in causis illis capiet, in quibus tunc occupatus est. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [5][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Hoc licet maxime confirmare per actionem caeterorum animantium, quae neque arte neque inquisitione neque deliberatione adacta multa et fere omnia melius naturae instinctu exequuntur, quam nos arte et discursu persequamur; unde haec ratio multum potuit apud quosdam, ut existimarent araneos et formicas intellectu operari. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus, Minos et Cephalus, versus 625 — formicas
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: formicas.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 29, cap. 8, [28] — formicas
  4. 4.0 4.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XII. De minutis animantibus. Caput III. [10] — formicas
  5. 5.0 5.1 Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber septimus. Cap. XLIII. - De formica. Pagina 1338A — formicas
  6. 6.0 6.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Libri physicorum Aristotelis explanati (Universitas Turicensis): Liber II. Cap. De causa finali. Quod natura agat secundum finem. [80] — formicas