finitos

E Victionario

Discretiva

finitos dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

fīnītōs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
fīnītōs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii fīnītus
Appellatio[+/-]
API: /fiːˈniːtoːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: fī·nī·tōs — morphologica: finit-os

Francogallice[+/-]

finitos[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
finitos forma pluralis substantivi finito
Appellatio[+/-]
API: [fi.niˈto]
Syllabificatio phonetica: fi·ni·tos — morphologica: finito-s

Hispanice[+/-]

finitos[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
finitos forma pluralis · genus masculinum adiectivi finito
Appellatio[+/-]
API: [fiˈni.tos]
Syllabificatio phonetica: fi·ni·tos — morphologica: finit-os

Lusitane[+/-]

finitos[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
finitos forma pluralis · genus masculinum adiectivi finito
Appellatio[+/-]
API: [fiˈni.tuʃ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: fi·ni·tos — morphologica: finit-os

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • ergo ut hic primo aspectu inanimum quiddam sensuque vacuum se putat cernere, post autem signis certioribus, quale sit id, de quo dubitaverat, incipit suspicari, sic philosophi debuerunt, si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, postea, cum vidissent motus eius finitos et aequabiles omniaque ratis ordinibus moderata inmutabilique constantia, intellegere inesse aliquem non solum habitatorem in hac caelesti ac divina domo, sed etiam rectorem et moderatorem et tamquam architectum tanti operis tantique muneris. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

  • Totum autem hoc adhibendum est, quod sit amplius compositionis genus, cum iudex non solum rem tenet, sed etiam captus est oratione et se credit actori et voluptate iam ducitur. Historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat. Namque omnia eius membra conexa sunt, et quoniam lubrica est ac fluit, ut homines, qui manibus invicem adprehensis gradum firmant, continent et continentur. —Institutio oratoria Quintiliani [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. XXXV. [90] — finitos
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: finitos.
  3. 3.0 3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber nonus, IV. [129] — finitos