dubitavistis

Discretiva

dubitavistis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitāvistis	secunda pluralis	perfectum	activa	indicativus	dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /du.bi.taːˈwis.tis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·vis·tis — morphologica: dubitav-istis

Formae aliae

• (Syncop.) dubitāstis