Discretiva
|
dubitavisset dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| dubitāvisset
|
tertia singularis
|
plusquam perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
dubitō (dubitāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·vis·set — morphologica: dubitav-isset
|
|
M. Tullius Cicero
106-43 a.C.n.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (46 a.C.n. / 708 a.u.)
- Aristoteles aut Xenocrates, quos Antiochus sequi volebat, non dubitavisset quin et praetor ille esset et Roma urbs et eam civitas incoleret; sed ille noster est plane ut supra dixi Stoicus perpauca balbutiens. —Lucullus Ciceronis [1][2]
Fontes
