Jump to content

donasse

E Victionario

Discretiva

donasse dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

dōnāsse

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dōnāsse
perfectum activa infinitivus dōnō (dōnāre)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /doːˈnaːs.se/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nās·se — morphologica: don-asse
Formae aliae
[+/-]

donasse

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
donasse prima singularis imperfectum activa coniunctivus doner
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [doˈnas]
Syllabificatio phonetica: do·nasse — morphologica: don-asse

donasse

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
donasse tertia singularis imperfectum activa coniunctivus donare
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /doˈnas.se/
Syllabificatio phonetica: do·nas·se — morphologica: don-asse

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
–106…–43
C. Plinius Secundus
23–79
Marcus Valerius Martialis
40–103
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (70 a.C.n. / 684 a.u.)

  • Quin etiam hoc memoriae proditum est, classe quondam Masinissae regis ad eum locum adpulsa praefectum regium dentis eburneos incredibili magnitudine e fano sustulisse et eos in Africam portasse Masinissaeque donasse. Regem primo delectatum esse munere; post, ubi audisset unde essent, statim certos homines in quinqueremi misisse qui eos dentis reponerent. Itaque in iis scriptum litteris Punicis fuit regem Masinissam imprudentem accepisse, re cognita reportandos reponendosque curasse. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • eiusdem discipulus fuit Agoracritus Parius, et aetate gratus, itaque e suis operibus pleraque nomini ei donasse fertur. certavere autem inter se ambo discipuli Venere facienda, vicitque Alcamenes non opere, sed civitatis suffragiis contra peregrinum suo faventis. quare Agoracritus ea lege signum suum vendidisse traditur, ne Athenis esset, et appellasse Nemesin. id positum est Rhamnunte pago Atticae, quod M. Varro omnibus signis praetulit. est et in Matris Magnae delubro eadem civitate Agoracriti opus. —Naturalis historia Plinii [3][2]

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

  • Donasse amicum tibi ducenta, Mancine,
Nuper superbo laetus ore iactasti.
Quartus dies est, in schola poetarum
Dum fabulamur, milibus decem dixti
Emptas lacernas munus esse Pompullae,
Sardonycha verum lineisque ter cinctum
Duasque similes fluctibus maris gemmas
Dedisse Bassam Caeliamque iurasti. —Epigrammata M. Valerii Martialis [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - In C. Verrem actio secunda. (The Latin Library): Liber quartus. 46 [103] — donasse
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: donasse.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 36, cap. 4, [17] — donasse
  4. 4.0 4.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus. LXI, versus 1 — donasse