donare

E Victionario

Discretiva

donare dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dōnāre[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dōnāre secunda singularis praesens passiva imperativus dōnō (dōnāre)
dōnāre
praesens activa infinitivus dōnō
Appellatio[+/-]
API: /doːˈnaːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nā·re — morphologica: don-are

Dacoromane[+/-]

donare[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
donare
praesens activa infinitivus dona substantiv.
Appellatio[+/-]
API: /doˈna.re/
Syllabificatio phonetica: do·na·re — morphologica: don-are

Hispanice[+/-]

donare[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
donare prima singularis futurum activa coniunctivus donar
donare tertia singularis futurum activa coniunctivus donar
Appellatio[+/-]
API: [doˈnaɾe]
Syllabificatio phonetica: do·na·re — morphologica: don-are

Loci[+/-]

Gaius Valerius Catullus
–87…–54
Petronius Arbiter
ca. 14–66
Marcus Valerius Martialis
40–103
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Hespere, quis caelo fertur crudelior ignis?
qui natam possis complexu avellere matris,
complexu matris retinentem avellere natam,
et iuveni ardenti castam donare puellam.
quid faciunt hostes capta crudelius urbe? —Carmina Catulli [1][2]

saec. I.

  • Hilarior post hanc pollicitationem facta mulier basiavit me spissius, et ex lacrimis in risum mota descendentes ab aure capillos meos lenta manu duxit et: “Facio, inquit, indutias vobiscum, et a constituta lite dimitto. Quod si non adnuissetis de hac medicina quam peto, iam parata erat in crastinum turba, quae et iniuriam meam vindicaret et dignitatem:
Contemni turpe est, legem donare superbum;
hoc amo, quod possum qua libet ire via.
Nam sane et sapiens contemptus iurgia nectit,
et qui non iugulat, victor abire solet.” —Satyricon T. Petronii Arbitri [3][2]

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

  • Ferreus es, si stare potest tibi mentula, Flacce,
Cum te sex cyathos orat amica gari,
Vel duo frusta rogat cybii tenuemve lacertum,
Nec dignam toto se botryone putat;
Cui portat gaudens ancilla paropside rubra
Hallecem, sed quam protinus illa voret;
Aut cum perfricuit frontem posuitque pudorem,
Sucida palliolo vellera quinque petit.
At mea me libram foliati poscat amica,
Aut virides gemmas sardonychasve pares,
Nec nisi prima velit de Tusco Serica vico,
Aut centum aureolos sic velut aera roget.
Nunc tu velle putas haec me donare puellae?
Nolo, sed his ut sit digna puella volo. —Epigrammata M. Valerii Martialis [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Tunc illa precibus et dum se morituram comminatur extorquet a marito cupitis adnuat, ut sorores videat, luctus mulceat, ora conferat. Sic ille novae nuptae precibus veniam tribuit et insuper quibuscumque vellet eas auri vel monilium donare concessit, sed identidem monuit ac saepe terruit ne quando sororum pernicioso consilio suasa de forma mariti quaerat neve se sacrilega curiositate de tanto fortunarum suggestu pessum deiciat nec suum postea contingat amplexum. —Metamorphoseon libri XI Apulei [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 62. carmen nuptiale, versus 23 — donare (Bibliotheca Augustana)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: donare.
  3. 3.0 3.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. XVIII. [6] — donare
  4. 4.0 4.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber undecimus. XXVII, versus 13 — donare
  5. 5.0 5.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum VI. Versus 5 — donare