domiturus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /domiˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: do·mi·tū·rus — morphologica: domit-ur-us

Notatio[+/-]

← Latinedomō (domāre)

Participium[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
domitūrus
futurum activa participium­ nominativo domō (domāre)

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. domitūrus domitūra domitūrum nom. domitūrī domitūrae domitūra
gen. domitūrī domitūrae domitūrī gen. domitūrōrum domitūrārum domitūrōrum
dat. domitūrō domitūrae domitūrō dat. domitūrīs domitūrīs domitūrīs
acc. domitūrum domitūram domitūrum acc. domitūrōs domitūrās domitūra
abl. domitūrō domitūrā domitūrō abl. domitūrīs domitūrīs domitūrīs
voc. domitūre domitūra domitūrum voc. domitūrī domitūrae domitūra

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. IX.  (818 p.C.n.)

  • Cordoba, prolixo collectas tempore gazas
Mitte celer regi quem decet omne decens.
Ut veniunt Arabes, Arabes nomadesque venite,
Regis et ante pedes flectite colla genu.
Nec minus hi quam vos saevique trucesque fuere,
Sed hos qui domuit vos domiturus erit. —Carmina Theodulfi Aurelianensis (750-821). Liber tertius. I. Ad Carolum regem. J. P. Migne 1831, vol. 105, p. 0317A.