Discretiva
|
doluerunt dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| doluērunt
|
tertia pluralis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
doleō (dolēre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: do·lu·ē·runt — morphologica: dolu-erunt
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (54 a.C.n. / 700 a.u.)
- nulla est res publica quae delectet, in qua acquiescam. ‘idne igitur’ inquies ‘facile fers?’ id ipsum. recordor enim quam bella paulisper nobis gubernantibus civitas fuerit, quae mihi gratia relata sit. nullus dolor me angit unum omnia posse; dirumpuntur ii qui me aliquid posse doluerunt. multa mihi dant solacia, nec tamen ego de meo statu demigro, quaeque vita maxime est ad naturam, ad eam me refero, ad litteras et studia nostra. dicendi laborem delectatione oratoria consolor. domus me et rura nostra delectant. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]
Fontes
