Discretiva
|
doluere dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| doluēre
|
tertia pluralis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
doleō (dolēre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: do·lu·ē·re — morphologica: dolu-ere
Formae aliae[+/-]
|
|
P. Ovidius Naso
-42…+18
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (versio II, ca. 5 p.C.n.)
- scilicet aeterni falsum iurare puellis
- di quoque concedunt, formaque numen habet.
- perque suos illam nuper iurasse recordor
- perque meos oculos: en doluere mei!
- Dicite, di, si vos inpune fefellerat illa,
- alterius meriti cur ego damna tuli?
- an non invidiae vobis Cepheia virgo est,
- pro male formosa iussa parente mori? —Amores Ovidii Nasonis [1][2]
Fontes
