dīvīna[+/-]
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dī·vī·na — morphologica: divin-a
Notatio[+/-]
- ← Latine: dīvīnus
Nomen substantivum[+/-]
dīvīn|a, -ae fem.
- Mulier quae divinandi et praesentiendi vim habet.
Declinatio[+/-]
Dictiones collatae[+/-]
Synonyma
- dīvīnātrix
Translationes[+/-]
Mulier quae divinandi et praesentiendi vim habet
Discretiva
|
divina dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
dīvīna[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
dīvīna
|
casus nominativus singularis · genus femininum
|
adiectivi dīvīnus
|
dīvīna
|
casus vocativus singularis · genus femininum
|
adiectivi dīvīnus
|
dīvīna
|
casus nominativus pluralis · genus neutrum
|
adiectivi dīvīnus
|
dīvīna
|
casus accusativus pluralis · genus neutrum
|
adiectivi dīvīnus
|
dīvīna
|
casus vocativus pluralis · genus neutrum
|
adiectivi dīvīnus
|
dīvīna
|
casus nominativus pluralis
|
substantivi dīvīnum
|
dīvīna
|
casus accusativus pluralis
|
substantivi dīvīnum
|
dīvīna
|
casus vocativus pluralis
|
substantivi dīvīnum
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dī·vī·na — morphologica: divin-a
dīvīnā[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
dīvīnā
|
casus ablativus singularis · genus femininum
|
adiectivi dīvīnus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dī·vī·nā — morphologica: divin-a