Jump to content

divinus

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːˈwiːnus/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vī·nus — morphologica: divin-us

Notatio

[+/-]
Latine: dīvus

Nomen adiectivum

[+/-]

dīvīn|us, -a, -um

  1. Divus, e dis ortus vel ad deos pertinens.
  2. Divinandi et praesentiendi vim habens, numine plenus.

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. dīvīnus dīvīna dīvīnum nom. dīvīnī dīvīnae dīvīna
gen. dīvīnī dīvīnae dīvīnī gen. dīvīnōrum dīvīnārum dīvīnōrum
dat. dīvīnō dīvīnae dīvīnō dat. dīvīnīs dīvīnīs dīvīnīs
acc. dīvīnum dīvīnam dīvīnum acc. dīvīnōs dīvīnās dīvīna
abl. dīvīnō dīvīnā dīvīnō abl. dīvīnīs dīvīnīs dīvīnīs
voc. dīvīne dīvīna dīvīnum voc. dīvīnī dīvīnae dīvīna

Dictiones collatae

[+/-]
Synonyma
  1. dīvus
  2. dīvīnātrix

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]

Nomen substantivum

[+/-]

dīvīn|us, -i masc.

  1. Homo qui divinandi et praesentiendi vim habet.

Declinatio

[+/-]
m. sing. plur.
nom. dīvīnus dīvīnī I
gen. dīvīnī dīvīnōrum II
dat. dīvīnō dīvīnīs III
acc. dīvīnum dīvīnōs IV
abl. dīvīnō dīvīnīs VI
voc. dīvīne dīvīnī V

Dictiones collatae

[+/-]
Synonyma
  1. dīvīnātor

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]