Jump to content

dilati

E Victionario

Discretiva

dilati dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Latine

[+/-]

dīlātī

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dīlātī casus genitivus singularis · genus masculinum participii dīlātus
dīlātī casus genitivus singularis · genus neutrum participii dīlātus
dīlātī casus nominativus pluralis · genus masculinum participii dīlātus
dīlātī casus vocativus pluralis · genus masculinum participii dīlātus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /diːˈlaːtiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tī — morphologica: di-lat-i

Italice

[+/-]

dilati

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dilati secunda singularis praesens activa indicativus dilatare
dilati prima singularis praesens activa coniunctivus dilatare
dilati secunda singularis praesens activa coniunctivus dilatare
dilati tertia singularis praesens activa coniunctivus dilatare
dilati tertia singularis praesens activa imperativus dilatare
Forma Modus flexurae originis
dilati forma pluralis · genus masculinum adiectivi dilato
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /diˈlati/
Syllabificatio phonetica: di·la·ti — morphologica: dilat-i

Loci

[+/-]
Titus Livius -58/+17P. Ovidius Naso -42…+18 M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 P. Cornelius Tacitus
ca. 105-110 		Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Plebeii quoque gratiosi homines petebant, L. Porcius Q. Terentius Culleo Cn. Baebius Tamphilus, et hi repulsi in spem impetrandi tandem aliquando honoris dilati. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

class.

  • His ego si vitiis ausim corrumpere nomen,
ridear et merito pectus habere neger.
Haec mihi causa fuit dilati muneris huius,
quod meus adiecto fenore reddet amor,
teque canam quacumque nota, tibi carmina mittam,
paene mihi puero cognite paene puer,
perque tot annorum seriem quot habemus uterque
non mihi quam fratri frater amate minus. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis [3][2]

saec. I.

  • Opus erit tamen praefatione, qua et ratio reddatur dilati criminis et promittatur defensio, ne id quod non statim diluemus timere videamur. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

Latinitas postclassica

[+/-]

saec. II.

  • in conscientiam facinoris pauci adsciti: suspensos ceterorum animos diversis artibus stimulant, primores militum per beneficia Nymphidii ut suspectos, vulgus et ceteros ira et desperatione dilati totiens donativi. —Historiae P. Cornelii Taciti [5][2]

Latinitas humanistica

[+/-]

saec. XIV.

  • Adde effusos in plebem nummos turbidoque et profundo mari iactas moles, durissimas rupes scissas, campos equatos montibus et campis iuga montium, terra illic addita, hinc detracta, tam subito ut nature miraculum vim passe cum celeritate certaret, nempe cum dilati pretium operis mors esset. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [6][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXIX, caput 32, [8] — dilati
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: dilati.
  3. ↑ 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Epistulae ex Ponto. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus, 12, versus 17 — dilati
  4. ↑ 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber septimus, I. [11] — dilati
  5. ↑ 5.0 5.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber I.  [25] — dilati
  6. ↑ 6.0 6.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 96: [De regno et imperio ] — dilati
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=dilati&oldid=210380"