dilatari

Discretiva

dilatari dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātārī	—	praesens	passiva	infinitivus	dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /disturˈbaːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·rī — morphologica: di-lat-ari

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora firma ac vera sint, his autem ea consentanea et consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum. sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant. —De finibus Ciceronis

class.

• Tessera per castra ab Livio consule data erat ut tribunus tribunum, centurio centurionem, eques equitem, pedes peditem acciperet: neque enim dilatari castra opus esse, ne hostis adventum alterius consulis sentiret; et coartatio plurium in angusto tendentium facilior futura erat, quod Claudianus exercitus nihil ferme praeter arma secum in expeditionem tulerat. —Ab urbe condita Titi Livii

Latinitas nova

saec. XVI.

• Ipsum si multiplicari et dilatari debeat, velut in centro circuli collocetur, unde ad circumferentiam multae diversaeque producantur lineae, ad eorum circumferentialium terminorum extensionem, qui loco subiecti in eiusdem scientiae speciei conclusionibus accipi possint, utpote qui vel subiecto aequipollent, vel ipsum integrant atque quomodolibet constituunt, ad eiusdem apparatum, praeparationem, productionem et perfectam spectantes existentiam, qui vel cum eo convertuntur, vel essentialiter de ipso praedicantur et ad propriam idem denominent circumscriptionem. —De lampade combinatoria Iordani Bruni