cuniculos

E Victionario

Discretiva

cuniculos dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
cunīculōs casus accusativus pluralis substantivi cunīculus

Appellatio[+/-]

API: /kuˈniːkuloːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: cu·nī·cu·lōs — morphologica: cunicul-os

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius -58/+17Marcus Terentius Varro
-47…-45
Velleius Paterculus
ca. -20/+35
Lucius Annaeus Seneca -3/+65C. Plinius Secundus 23-79Phaedrus
opus ca. 30-50
Quintus Curtius Rufus ca. 50 Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class.class.class.class. IIII II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quid? si pater fana expilet, cuniculos agat ad aerarium, indicetne id magistratibus filius?
Nefas id quidem est, quin etiam defendat patrem, si arguatur. —De officiis Ciceronis [1][2]

class.

  • Et ut loca diversa, sic dispari modo etiam oppugnabant: Romanus testudinibus et vineis et ariete admovendo muris, regii ballistis catapultisque et alio omni genere tormentorum tela ingerentes et pondere ingenti saxa; faciebant et cuniculos et quidquid aliud priore oppugnatione expertum profuerat. —Ab urbe condita Titi Livii [3]

class.

  • Cuniculi dicti ab eo, quod sub terra cuniculos ipsi facere solent, ubi lateant in agris. Horum omnium tria genera, si possis, in leporario habere oportet. Duo quidem utique te habere puto, quod in Hispania annis ita fuisti multis, ut inde te cuniculos persecutos credam. —De agricultura Varronis [4][2]

class.

  • Tum demum desperatis rebus suis C. Marius adulescens per cuniculos, qui miro opere fabricati in diversas agrorum partis ferebant, conatus erumpere, cum foramine e terra emersisset, a dispositis in id ipsum interemptus est. —Historiae Romanae Vellei [5][2]

saec. I.

  • Quattuor esse iudicant causas: aut quia tunc maxime in umorem mutabilis terra sit, aut quia maiores in remoto imbres sint, quorum aqua per secretos cuniculos reddita tacite suffunditur. —Naturales quaestiones Senecae [6][2]

saec. I.

  • locus vocatur Zoaranda; eundem esse manifestum, quod demersa perfert. alterum deinde transit lacum, qui Thospites appellatur, rursusque in cuniculos mergitur, post XXII p. circa Nymphaeum redditur. —Naturalis historia Plinii [7]

saec. I.

  • Vulpes, cubile fodiens, dum terram eruit
Agitque pluris altius cuniculos,
Pervenit ad draconis speluncam ultimam,
Custodiebat qui thesauros abditos. —Fabulae Phaedri [8][2]

saec. I.

  • Alexander aestimato locorum situ agi cuniculos iussit facili ac levi humo acceptante occultum opus: quippe multam harenam vicinum mare evomit, nec saxa cotesque, quae interpellent specus, obstant. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [9][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Furo a furvo dictus, unde et fur. Tenebrosos enim et occultos cuniculos effodit, et eiicit praedam quam invenerit. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [10][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber tertius. 23 [90] — cuniculos
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Vicicitatio: cuniculos.
  3. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXI, caput 46, [10] — cuniculos
  4. 4.0 4.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber tertius, VII. — cuniculos
  5. 5.0 5.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput XXVII. p. 4 — cuniculos
  6. 6.0 6.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber III. 26, versus 1 — cuniculos
  7. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 31, [128] — cuniculos
  8. 8.0 8.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus, XXI. Vulpis et draco. Versus 2 — cuniculos
  9. 9.0 9.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum VI, [8] — cuniculos
  10. 10.0 10.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (animalibus02 Bibliotheca Augustana):  Liber XII. De animalibus. Caput II. [29] — cuniculos