crevisse

Discretiva

crevisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēvisse	—	perfectum	activa	infinitivus	crēscō (crēscere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kreːˈwisse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crē·vis·se — morphologica: crev-isse

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Marcus Terentius Varro -47…-45

Vitruvius ca. -30/-22

Quintus Curtius Rufus ca. 50

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Eius aspectu cum obstupuisset bubulcus clamoremque maiorem cum admiratione edidisset, concursum esse factum, totamque brevi tempore in eum locum Etruriam convenisse; tum illum plura locutum multis audientibus, qui omnia verba eius exceperint litterisque mandarint; omnem autem orationem fuisse eam, qua haruspicinae disciplina contineretur; eam postea crevisse rebus novis cognoscendis et ad eadem illa principia referendis. —De divinatione Ciceronis

class.

• Invitati hospitaliter per domos cum situm moeniaque et frequentem tectis urbem vidissent, mirantur tam brevi rem Romanam crevisse. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Crevi valet constitui: itaque heres cum constituit se heredem esse, dicitur cernere, et cum id fecit, crevisse. —De lingua Latina Varronis

class.

• non minus etiam memorantur antiquitus crevisse ardores et abundavisse sub Vesuvio monte et inde evomuisse circa agros flammam. —De architectura Vitruvii

saec. I.

• Praecipue Bessus ferox verbis et parto per scelus regno superbus ac vix potens mentis dicere orditur: socordia Darei crevisse hostium famam. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Id sane aliis in gentibus esse tolerabilius, proptereaquod insueta gaudia mentes hominum precipitent et attonitas insperatis eventibus extra se rapiant, at Romanis longa vincendi serie iamque inveterata consuetudine prosperarum rerum pene nichil insoliti gaudii posse contingere; vicisse eos non nunc noviter, sed fecisse quod semper fecerint facturique sint, ideoque par esse ut eundem in omni fortuna animum servent et quos nunquam adversa deiecerit, prospera non extollat; idque eos semper facere solitos et plus fere misericordia erga victos quam victoriis crevisse. —De viris illustribus Petrarcae