contradictio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /kontraːˈdiktioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·trā·dic·ti·ō — morphologica: contra-dict-io

Notatio

← Latine: contrā et dīcō

Nomen substantivum

contrādicti|ō, -ōnis fem.

1. Factum contrādīcendi; si duae sententiae non similiter verae esse possunt.

Dictiones collatae

• contrādīcibilis
• contradīcō, contradīcere
• contrādictiuncula
• contrādictor
• contrādictōrius

Translationes

Factum contradicendi

• Anglice: contradiction (en)

• Germanice: Widerspruch (de) m

Loci

Hegel

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XIX.

• contradictio est regula veri, non contradictio, falsi. —Georgius Wilhelmus Fridericus Hegel.