constante

Discretiva

constante dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

Germanice: konstante, Konstante

Formae affines

Latine

cōnstante

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cōnstante	casus ablativus singularis	participii cōnstāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnsˈtante/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·stan·te — morphologica: con-stant-e

Francogallice

constante

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
constante	forma singularis · genus femininum	adiectivi constant

Appellatio pronuntiatusque

API: [kɔ̃sˈtɑ̃t]

Syllabificatio phonetica: cons·tante — morphologica: con-stant-e

Italice

constante

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
constante	—	praesens	activa	participium	constare

Appellatio pronuntiatusque

API: /konsˈtante/

Syllabificatio phonetica: con·stan·te — morphologica: con-stant-e

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43

Titus Livius -58/+17

L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70

Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

Ac mihi quidem videntur huc omnia esse referenda iis qui praesunt aliis, ut ii qui erunt in eorum imperio sint quam beatissimi; quod tibi et esse antiquissimum et ab inrtio, fuisse, ut primum Asiam attigisti, constante fama atque omnium sermone celebratum est. —Epistolae ad Quintum Ciceronis ^[1]^[2]

class.

Ita peragratis Hispaniae Galliaeque populis legati Romam redeunt haud ita multo post quam consules in provincias profecti erant. Civitatem omnem exspectatione belli erectam invenerunt satis constante fama iam Hiberum Poenos tramisisse. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]^[2]

saec. I.

Nam et homines quosdam non posse generare, quamvis omni membrorum numero constante, manifestum est; ne sit incredibile, si genitali loco virga nata fructu careat, carituram quoque fetu. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[4]^[2]

Latinitas nova

saec. XVI.

Primum fluente puncto est linea recta, quae si uno extremo fixo altero moveatur usque ad reflexionem in idem, producit planum; quod si constante centro invertatur semicirculo in semicirculum e vestigio confluente, producit sphaeram. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[5]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Quintum fratrem. (The Latin Library): Liber primus. Ep. 1 [24] — constante
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 Vicicitatio: constante.
↑ ^3.0 ^3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXI, caput 20, [9] — constante
↑ ^4.0 ^4.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber tertius. Caput X. [14] — constante
↑ ^5.0 ^5.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura. (Universitas Turicensis): Liber De principiis mensurae et figurae. Cap. I. [13] — constante

[Cicero-1] 1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Quintum fratrem. (The Latin Library): Liber primus. Ep. 1 [24] — constante

[q-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 Vicicitatio: constante.

[TitusLivius-3] 3.0 ^3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXI, caput 20, [9] — constante

[Columella-4] 4.0 ^4.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber tertius. Caput X. [14] — constante

[IordanusBrunus-5] 5.0 ^5.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura. (Universitas Turicensis): Liber De principiis mensurae et figurae. Cap. I. [13] — constante

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]