assumenti

Discretiva

assumenti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
assūmentī	casus dativus singularis	participii assūmēns
assūmentī	casus ablativus singularis	adiectivi assūmēns
assūmentī	casus genitivus singularis	substantivi assūmentum

Appellatio

API: /as.suːˈmentiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: as·sū·men·tī — morphologica: as-sum-ent-i

Loci

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

• Quoniam autem idem et diversum multipliciter dicitur, labor est sophistice assumenti unius assignare, et solius alicuius proprium, nam quod inest alicui cui accidit aliquid, et accidenti inerit sumpto cum eo cui accidit, ut quod inest homini, et albo homini inerit, si fuerit albus homo, et quod albo homini inest, inerit et homini. —Interpretatio topicorum Aristotelis Boetii