amarint

Discretiva

amarint dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
amārint	tertia pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	amō (amāre)
amārint	tertia pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	amō (amāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈmaːrint/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mā·rint — morphologica: ama[v-e]rint

Formae aliae

• amāverint

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV.

• amplius solet fere in hoc ordine tempore perfecto subiunctivo tam singulari quam plurali demi syllaba, cum dicunt veteres cum amarim amaris amarit, pluraliter cum amarimus amaritis amarint; pro eo sane quod est cum amaverim. —Ars grammatica Diomedis Grammatici (ca. 375). Liber primus, de verbo.