alerent

Discretiva

alerent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alerent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	alō (alere)

Appellatio

API: /ˈa.le.rent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·le·rent — morphologica: al-erent

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Titus Livius -58…+17

Marcus Manilius fl. 14

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• De nutricatu hoc dico, easdem fere et nutrices et matres. Simul aspicit ad me et, ut te audii dicere, inquit, cum in Liburniam venisses, te vidisse matres familias eorum afferre ligna et simul pueros, quos alerent, alias singulos, alias binos, quae ostenderunt fetas nostras, quae in conopiis iacent dies aliquot, esse eiuncidas ac contemnendas. —De agricultura Varronis

class.

• Multarum simul Graeciae Asiaeque civitatium legati Romam convenerunt. Primi Athenienses introducti; ii se, quod navium habuerint militumque, P. Licinio consuli et C. Lucretio praetori misisse exposuerunt; quibus eos non usos frumenti sibi centum milia imperasse; quod, quamquam sterilem terram ararent, ipsosque etiam agrestis peregrino frumento alerent, tamen, ne deessent officio, confecisse; et alia, quae imperarentur, praestare paratos esse. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• quod nisi cognatis membris contexta maneret

machina et imposito pareret tota magistro

ac tantum mundi regeret prudentia censum,

non esset statio terris, non ambitus astris,

erraretque vagus mundus standove rigeret,

nec sua dispositos servarent sidera cursus

noxque alterna diem fugeret rursumque fugaret,

non imbres alerent terras, non aethera venti

nec pontus gravidas nubes nec flumina pontum

nec pelagus fontes, nec staret summa per omnis

par semper partes aequo digesta parente,

ut neque deficerent undae nec sideret orbis

nec caelum iusto maiusve minusve volaret. —Astronomicon M. Manilii

Latinitas postclassica

saec. VI.  (ca. 523-525 p.C.n.)

• Quae ubi poeticas Musas vidit nostro assistentes toro fletibusque meis verba dictantes, commota paulisper ac torvis inflammata luminibus: Quis, inquit, has scaenicas meretriculas ad hunc aegrum permisit accedere, quae dolores eius non modo nullis remediis foverent, verum dulcibus insuper alerent venenis? —Consolatio philosophiae Boetii

Latinitas nova

saec. XVI.  (1589 p.C.n.)

• Ego te animo meorum liberorum insculpsi; quorum ut amor erga te esset indelebilis, eosdem tibi educandos tradidi: ut cum lacte religionis, pietatis, doctrinae e tui pectoris uberibus exsucto, amorem tui in visceribus propriae substantiae injectum conciperent; quo te tandem tamquam propria viscera diligerent, proindeque ipsi te vicissim adultiores alerent, regerent, promoverent, et tutarentur, mea Julia. —Oratio consolatoria Iordani Bruni