agricola

Latine

Appellatio

agricola

API: /aˈgrikola/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gri·co·la — morphologica: agri-col-a

Notatio

← Latine: ager + colō (colāre)

Nomen substantivum

agricŏl|a, -ae masc.

1. Qui agros colit, cultor agri.

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

Iam horrifer Aquilo

suavi cedit Zephiro,

sole in estifero

degente domicilio.

dulcisona resonat harundo.

floride cum floridis

florent vites pampinis.

odorifera

surgunt gramina,

gaudet agricola. —Carmina Burana variorum auctorum (Carmina amatoria, 132, 5a. fl.1230)

Dictiones collatae

• agrīcultiō
• agrīcultūra

Synonyma

1. agrīcultor

Dictiones derivatae

• agricolāris
• agricolātiō
• agricolor, agricolārī

Translationes

Cultor agri	dilatare ▼

Cultor agri	collabi ▲

Anglice: farmer (en), agriculturist (en) Bohemice: farmář (cs) m Dacoromane: agricultor (ro) m, fermier (ro) m, țăran (ro) m Francogallice: paysan (fr) m Germanice: Bauer (de) m, Landwirt (de) m Hispanice: granjero (es) m, campesino (es) m Ruthenice: земледелец (ru) m (zemledelec) Lusitane: agricultor (pt) m

Formae affines

Latine

agricolā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
agricolā	casus ablativus singularis	substantivi agricola

Appellatio

agricolā

API: /aˈgrikolaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gri·co·lā — morphologica: agri-col-a

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Medicus morbum ingravescentem ratione providet, insidias imperator, tempestates gubernator; et tamen ei ipsi saepe falluntur, qui nihil sine certa ratione opinantur; ut agricola, cum florem oleae videt, bacam quoque sese visurum putat, non sine ratione ille quidem sed non numquam tamen fallitur. —De divinatione Ciceronis

class.

• Quae tibi quaerebam memorem testantia curam

dona Tomitanus mittere posset ager.

Dignus es argento, fulvo quoque dignior auro,

sed te, cum donas, ista iuvare solent.

Nec tamen haec loca sunt ullo pretiosa metallo:

hostis ab agricola vix sinit illa fodi.

Purpura saepe tuos fulgens praetexit amictus,

sed non Sarmatico tingitur illa mari. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis

class.

• Perdet agricola, quod sparsit, si labores suos destituit in semine; multa cura sata perducuntur ad segetem; nihil in fructum pervenit, quod non a primo usque ad extremum aequalis cultura prosequitur. —De beneficiis Senecae

saec. I.

• Eum porro an recte aretur frequenter explorare debet agricola, nec tantum visu, qui fallitur non numquam superfusa terra latentibus scamnis, verum etiam tactu, qui minus decipitur cum solidi rigoris admota pertica transversis sidcis inseritur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.

• ita nubilo occasu pluviosam hiemem denuntiat, statimque augent lacernarum pretia; sereno asperam, et reliquarum vestium accendunt. sed ille indocilis caeli agricola hoc signum habeat inter suos vepres humumque suam aspiciens: cum folia viderit decidua. sic iudicetur anni temperies, alibi tardius, alibi maturius. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Casus autem, qui et ipse praestat argumentis locum, sine dubio est ex insequentibus, sed quadam proprietate distinguitur, ut si dicam: «melior dux Scipio quam Hannibal, vicit Hannibalem» : «bonus gubernator, numquam fecit naufragium» : «bonus agricola, magnos sustulit fructus». —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Nequaquam autem deceret ut sacerdos officia agricolae, discipulus officia magistri coleret, cum agricola sacerdotem, discipulus magistrum in timore et humili patientia imitari debeat. —Epistolae Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Nunc ad ipsam agriculture artem redeo, que magnis olim tractata viris atque ingeniis in pretio fuit, in qua ut multis in rebus altum locum Cato censorius tenet, de quo cum verissime scriptum sit, optimus senator, optimus orator, optimus imperator, tandem laudis ad cumulum illud est additum: sine emulo sive sine exemplo sui temporis agricola. —De remediis utriusque fortune Petrarcae