Jump to content

agricolarum

E Victionario

Discretiva

agricolarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
agricolārum casus genitivus pluralis substantivi agricola

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /agrikoˈlaːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gri·co·lā·rum — morphologica: agri-col-arum

Formae aliae

[+/-]

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
T. Lucretius Carus
–95…–55
Marcus Terentius Varro
-47…-45
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
C. Plinius Secundus 23-79 Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class.class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • ex quo non est alienum, ut animantibus, sic illis et apta quaedam ad naturam putare et aliena earumque augendarum et alendarum quandam cultricem esse, quae sit scientia atque ars agricolarum, quae circumcidat, amputet, erigat, extollat, adminiculet, ut, quo natura ferat, eo possint ire, ut ipsae vites, si loqui possint, ita se tractandas tuendasque esse fateantur. —De finibus Ciceronis [1][2]

class.

  • praeterea nitidas fruges vinetaque laeta
sponte sua primum mortalibus ipsa creavit,
ipsa dedit dulcis fetus et pabula laeta;
quae nunc vix nostro grandescunt aucta labore,
conterimusque boves et viris agricolarum,
conficimus ferrum vix arvis suppeditati:
usque adeo parcunt fetus augentque laborem. —De rerum natura Lucretii [3][2]

class.

  • Et quoniam, ut aiunt, dei facientes adiuvant, prius invocabo eos, nec, ut Homerus et Ennius, Musas, sed duodecim deos Consentis; neque tamen eos urbanos, quorum imagines ad forum auratae stant, sex mares et feminae totidem, sed illos XII deos, qui maxime agricolarum duces sunt. —De agricultura Varronis [4][2]

saec. I.

  • Quare vitiosissima est eorum agricolarum opinio, qui minimum referre credunt quot uvas sarmentum habuerit, dum et ex vite fertili legatur et non ex duro trunco enatum, quod pampinarium vocant. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [5]

saec. I.

  • quam ob rem eas manibus ipsis agricolarum ingessit vertique iussit ipsa die folia et esse confecti sideris signum, nec silvestrium arborum remotarumque, ut in saltus devios montesque eundum esset quaerentibus signa, non rursus urbanarum quaeque topiario tantum coluntur, quamquam his et in villa visendis. —Naturalis historia Plinii [6][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • ut eo modo illud sereretur sine ulla pudenda libidine, ad voluntatis nutum membris obsequentibus genitalibus; sicut hoc seritur sine ulla pudenda libidine, ad voluntatis nutum agricolarum obsequentibus manibus; honestiore in parentibus gignendorum desiderio filiorum, quam est implendorum in arantibus horreorum: ac deinde Creator omnipotens incontaminabili ubique praesentia et creatrice potentia de seminibus hominum prout vellet, quod et nunc facit, operaretur in femina, sicut de seminibus frumentorum prout vult operatur in terra, beatis matribus sine libidinosa voluptate concipientibus, sine aerumnoso gemitu parientibus; —De nuptiis et concupiscentia Augustini [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quintus. 14 [39] — agricolarum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: agricolarum.
  3. 3.0 3.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber secundus, versus 1161 — agricolarum
  4. 4.0 4.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber primus, I. — agricolarum
  5. Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber tertius. Caput X. [5]  — agricolarum
  6. 6.0 6.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 68, [265] — agricolarum
  7. 7.0 7.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia . (Universitas Turicensis): Liber secundus. Caput XIV, p. 29. — agricolarum