aedificarent

Discretiva

aedificarent dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aedificārent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	aedificō (aedificāre)

API: /ae̯difiˈkaːrent/

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·rent — morphologica: aedi-fic-arent

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Huic generi militum senatus eundem quem Cannensibus finem statuerat militiae. Additum etiam utrorumque ignominiae est ne in oppidis hibernarent neve hiberna propius ullam urbem decem milibus passuum aedificarent. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. XII.

Sicut etiam incarnatio filii eius suavissimum gustum in multa dulcedine stillabat, cum coelestes virtutes, plurimas aedificationes in ipso aedificarent, per quas homo ad supernum regnum rediret, quod nulla umbra mortis obscuratum est. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVI, caput 1, [10] — aedificarent
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: aedificarent.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio sexta — aedificarent