saeculum

Forma huius paginae experimentalis est.

Sæculum

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Appellatio pronuntiatusque /ˈse.ku.lum/ (ecclesiastice) /ˈsaɪ.ku.lum/ (classica reconstructa)

Formae aliae saeclum, sæclum, sęclum, seclum (poët.) sæculum, sęculum, seculum Notatio “Vinculum,” a lingua prisca Indeuropaea *sH₂ey-tlom, a *sH₂ey- “ligare.”

Nomen substantivum

saecŭl|um, -ī n

I. Stirps, genus, generatio. Usus: Praecipue pl. et apud Lucretium, ubi forma in saecl-.	Loci Latinitas Romana class. efficis ut cupide generatim saecla propagent —De Rerum Natura Lucretii et muliebre oritur patrio de semine saeclum / maternoque mares existunt corpore creti —ibid. saec. I. totisque expectent saecula ripis —Thebais Statii	Translationes Anglice race , generation
II. Aetas, aevum.	Loci	Translationes Anglice age , generation , lifetime
III. Spatium 100 anni. Synonymum: centennium	Loci Latinitas Romana class. seclum spatium annorum centum vocarunt —De Lingua Latina Varronis [1]	Translationes Anglice century Hispanice siglo m Graeca Antiqua ἑκατονταετία (hecatontaëtia, f.)
IV. Mundus saecularis. Usus: Praecipue Latinitate ecclesiastica.	Loci	Translationes

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	saecŭlum	saecŭla	I
gen.	saecŭlī	saecŭlōrum	II
dat.	saecŭlō	saecŭlīs	III
acc.	saecŭlum	saecŭla	IV
abl.	saecŭlō	saecŭlīs	VI
voc.	saecŭlum	saecŭla	V

Dictiones derivatae

• saecularis
• Hispanice: siglo; Francogallice: siècle