Latinissime

Latine

Appellatio

API: /latiːˈnis.simeː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: La·tī·nis·si·mē — morphologica: Latin-issim-e

Formae aliae

• latīnissimē

Notatio

← (Sup.) ← Latine: Latīnē

Adverbium

Latīnissimē

1. Excellenter Latinē (loqui apertissimē, clarissimē, planissimē).

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• Accipere aditum fateor me ferre non posse, idque corruptum esse flagitiose, non nego. Sed, ut ingenue dicam, non magis arridet coeptus, et occeptus aditus. Coeptum iter, pro incepto, ut et amicitia coepta, optime et Latinissime dicuntur: sed coeptus aditus pro primo aditu videntur aures Latinae respuere: meis saltem gravis accidit haec locutio, quamvis Latinas eas esse minime iactitem. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Tomus 3, Iohannis Georgii Graevii et Nicolai Heinsii epistolae. Mutuae. Epistola DCXXIX. Ioh. Geor. Graevius Nic. Heinsio. Vianam.

Discretiva

Latinissime dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Latīnissime

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
Latīnissime	casus vocativus singularis · genus masculinum	adiectivi Latīnissimus (Latīnus superlativus)

Appellatio

API: /latiːˈnis.sime/

(classice)

Syllabificatio phonetica: La·tī·nis·si·me — morphologica: Latin-issim-e