Cancrum

E Victionario
Solum Cancrum Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
cancrum.

Discretiva

Cancrum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
Cancrum casus accusativus singularis nominis Cancer

Appellatio[+/-]

API: /ˈkan.krum/(classice)
Syllabificatio phonetica: Can·crum — morphologica: Cancr-um

Loci[+/-]

Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
Marcus Manilius fl. 14 Isidorus Hispalensis
560-636
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Berosos, qui Belum interpretatus est, ait ista cursu siderum fieri; adeo quidem affirmat, ut conflagrationi atque diluvio tempus assignet: arsura enim terrena contendit, quandoque omnia sidera, quae nunc diversos agunt cursus, in Cancrum convenerint, sic sub eodem posita vestigio, ut recta linea exire per orbes omnium possit; inundationem futuram, cum eadem siderum turba in Capricornum convenerit. —Naturales quaestiones Senecae [1][2]

class.

  • alter in hunc medium summumque incumbit in axem
perque pedes primos cervicem transit et Ursae,
quam septem stellae primam iam sole remoto
producunt nigrae praebentem lumina nocti,
et Geminis Cancrum dirimit stringitque flagrantem
ore Canem clavumque Ratis, quae vicerat aequor, … —Astronomicon M. Manilii [3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Cancrum quoque inde dixerunt, eo quod cum ad id signum mense Iunio sol venerit, retrograditur in modum cancri, brevioresque dies facit. Hoc enim animal incertam habet primam partem, denique ad utramque partem gressum dirigit, ita ut prior pars sit posterior et posterior prior. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [4][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Ex eo quod singulare est in eo et propriam facit differentiam, sicut serpentem ex spirali tractu seu lineae ductu, Arietem ex suo modo incurvis cornibus, Geminos ex duabus comparibus lineis adnexis, Leonem ex celebri cauda, Cancrum ex chelis; uti caelestium signorum characteres ab Aegyptiis primum ordinatos habent astrologi. —De imaginum compositione Iordani Bruni [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 3. 29, versus 1 — Cancrum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: Cancrum.
  3. 3.0 3.1 Marcus Manilius - Astronomicon libri quinque. (Bibliotheca Augustana): Liber primus, versus 622 — Cancrum
  4. 4.0 4.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber III. Caput LXXI. [26] — Cancrum
  5. 5.0 5.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De imaginum compositione (Universitas Turicensis): Sectio I. Cap. VIII. [I] — Cancrum