viola

E Victionario
Solum viola Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Viola.

Latine[+/-]

viola[+/-]

Violae.

Appellatio1[+/-]

API: /ˈwiola/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·o·la — morphologica: viol-a

Nomen substantivum[+/-]

vĭŏl|a, -ae fem.

  1. Flōs primus fere verni temporis, genus floris sub familia Violacearum; praesertim Viola odorata.
  2. (Meton.) color huius floris.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. viola violae I
gen. violae violārum II
dat. violae violīs III
acc. violam violās IV
abl. violā violīs VI
voc. viola violae V

Translationes[+/-]

viōla[+/-]

Viola amoris.

Appellatio2[+/-]

API: /viˈoːla/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: vi·ō·la — morphologica: viol-a

Notatio[+/-]

Fortasse a lingua Provinciali.

Nomen substantivum[+/-]

viōl|a, -ae fem.

  1. (saec. XX. ?) species instrumenti musici.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. viōla viōlae I
gen. viōlae viōlārum II
dat. viōlae viōlīs III
acc. viōlam viōlās IV
abl. viōlā viōlīs VI
voc. viōla viōlae V

Translationes[+/-]

Loci[+/-]

  • 1965: Revised Medieval Latin Word-List Ronaldi Latham, 1965.

Discretiva

viola dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

violā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
violā secunda singularis praesens activa imperativus violō (violāre)
Forma Modus flexurae originis
violā casus ablativus singularis substantivi viola
Appellatio3[+/-]
API: /ˈwiolaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·o·lā — morphologica: viol-a

viōlā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
viōlā casus ablativus singularis substantivi viōla
Appellatio4[+/-]
API: /viˈoːlaː/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: vi·ō·lā — morphologica: viol-a

Italice[+/-]

viola[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
viola secunda singularis praesens activa imperativus violare
viola tertia singularis praesens activa indicativus violare