Discretiva
|
valituram dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| valitūram
|
casus accusativus singularis · genus femininum
|
participii valitūrus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: va·li·tū·ram — morphologica: valit-ur-am
Loci
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (49 a.C.n. / 705 a.u.)
- Obsecro te, Cicero, suscipe curam et cogitationem dignissimam tuae virtutis ut Caesarem et Pompeium perfidia hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducas. Crede mihi Caesarem non solum fore in tua potestate sed etiam maximum beneficium te sibi dedisse iudicaturum, si hoc te reicis. Velim idem Pompeius faciat. Qui ut adduci tali tempore ad ullam condicionem possit magis opto quam spero. Sed cum constiterit et timere desierit, tum incipiam non desperare tuam auctoritatem plurimum apud eum valituram . —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]
Fontes
