Jump to content

valendo

E Victionario

Discretiva

valendo dictio est in variis linguis:

Formae affines

valendō

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
valendō
activa gerundium­ dativo valeō (valēre)
valendō
activa gerundium­ ablativo valeō (valēre)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /waːˈlen.doː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pā·ren·dō — morphologica: val-end-o

valendo

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
valendo
gerundium valere
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /vaˈlɛn.do/
Syllabificatio phonetica: va·len·do — morphologica: val-end-o

valendo

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
valendo
gerundium valer
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [vɜˈłẽdu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: va·len·do — morphologica: val-endo

Loci

Vitruvius
ca. -80…-15
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • Itaque tectoria, quae recte sunt facta, neque vetustatibus fiunt horrida neque, cum extergentur, remittunt colores, nisi si parum diligenter et in arido fuerint inducti. Cum ergo ita in parietibus tectoria facta fuerint, uti supra scriptum est, et firmitatem et splendorem et ad vetustatem permanentem virtutem poterunt habere. Cum vero unum corium harenae et unum minuti marmoris erit inductum, tenuitas eius minus  valendo  faciliter rumpitur nec splendorem politionibus propter inbecillitatem crassitudinis proprium obtinebit. —De architectura Vitruvii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber septimus, 3. [8] — valendo
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: valendo.