Discretiva
|
unius dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| ūnīus
|
casus genitivus singularis
|
numeri ūnus
|
| ūnīus
|
casus genitivus singularis
|
adiectivi ūnus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ū·nī·us — morphologica: un-ius
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170 p.C.n.)
- Fuit in illo conventiculo matrona quaedam pollens et opulens. Quae more ceterorum visum meum mercata ac dehinc multiformibus ludicris delectata per admirationem adsiduam paulatim in admirabilem mei cupidinem incidit; nec ullam vaesanae libidini medelam capiens ad instar asinariae Pasiphaae complexus meos ardenter expectabat. Grandi denique praemio cum altore meo depecta est noctis unius concubitum; at ille nequaquam anxius, ecquid posset de me suave provenire, lucro suo tantum contentus, adnuit. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]
Fontes
