turbarum
Discretiva
turbarum dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
turbārum | casus genitivus pluralis | substantivi turba |
Appellatio[+/-]
API: /turˈbaːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: tur·bā·rum — morphologica: turb-arum
Loci[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- elephans citra nares ore ipso sternumento similem elidit sonum, per nares autem turbarum raucitati. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 112, [269] — turbarum
- ↑ Vicicitatio: turbarum.