turbam

Discretiva

turbam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
turbam	casus accusativus singularis	substantivi turba

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈturbam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tur·bam — morphologica: turb-am

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• aerae granum minimum est in cortice aculeato. cum est in pane, celerrime vertigines facit, aiuntque in Asia et Graecia balneatores, cum velint turbam pellere, carbonibus id semen inicere. —Naturalis historia Plinii