reliqua volgarium in cibis apud eos herbarum nomina: chondrylla, hypochoeris, caucalis, enthryscum, scandix, come, quae ab aliis tragopogon vocatur, foliis croco simillimis, parthenium, trychnum, corchorus et ab aequinoctio nascentes aphace, achynops. epipetron vocant quae numquam floret. at e contrario aphace subinde marcescente flore emittit alium tota hieme totoque vere usque in aestatem. —Naturalis historiaPlinii[5][6]
Est et tragopogon, quem alii comen vocant, caule parvo, foliis croci, radice longa, dulci, super caulem calice lato, nigro. nascitur in asperis manditurque, sine usu. —Naturalis historiaPlinii[7]
Fontes
↑ 1.01.1Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 765 — “TRĂGŎPŌGON, ōnis, f. 3.”
↑ 3.03.1Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 469 — "trăgŏpōgon, ōnis, m. = τραγοπώγων, barbe de bouc, plante.”
↑ 4.04.1Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — tragopogon
↑ 5.05.1Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 52, [89] — tragopogon
↑Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVII, cap. 117, [1] — tragopogon