come

Latine

Appellatio

API: /ˈko.meː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: co·mē — morphologica: com-e

Notatio

← Graeca Antiqua: κόμη (kóme, coma)

Nomen substantivum

com|ē, -ēs fem.

1. Herba hircinae barbae similis.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	comē	comae	I
gen.	comēs	comārum	II
dat.	comae	comīs	III
acc.	comēn	comās	IV
abl.	comē	comīs	VI
voc.	comē	comae	V

Dictiones collatae

Synonyma

1. tragopōgōn, tragopōgōnis

Translationes

Herba hircinae barbae similis	dilatare ▼

Herba hircinae barbae similis	collabi ▲

Anglice: goat's-beard (en), goatsbeard (en) Francogallice: barbe de bouc (fr) f Germanice: Bocksbart (de) m Italice: barba di becco (it) f

Appellatio

API: /ˈkoːmeː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cō·mē — morphologica: com-e

Formae aliae

• Cōmē

Notatio

← Graeca Antiqua: κώμη (kōme, vicus)

Nomen substantivum

cōm|ē, -ēs fem.

1. Pagus, vicus.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	cōmē	cōmae	I
gen.	cōmēs	cōmārum	II
dat.	cōmae	cōmīs	III
acc.	cōmēn	cōmās	IV
abl.	cōmē	cōmīs	VI
voc.	cōmē	cōmae	V

Translationes

Pagus, vicus	dilatare ▼

Pagus, vicus	collabi ▲

Anglice: village (en) Germanice: Dorf (de) n, Marktflecken (de) m

Discretiva

come dictio est in variis linguis:

• Anglice: come

Formae affines

Latine

cōme

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōme	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	cōmō (cōmere)

Appellatio

API: /ˈkoːme/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cō·me — morphologica: com-e

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• reliqua volgarium in cibis apud eos herbarum nomina: chondrylla, hypochoeris, caucalis, enthryscum, scandix, come, quae ab aliis tragopogon vocatur, foliis croco simillimis, parthenium, trychnum, corchorus et ab aequinoctio nascentes aphace, achynops. epipetron vocant quae numquam floret. at e contrario aphace subinde marcescente flore emittit alium tota hieme totoque vere usque in aestatem. —Naturalis historia Plinii