Discretiva
|
traduximus dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| trādūximus
|
prima pluralis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
trādūcō (trādūcere)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: trā·dū·xi·mus — morphologica: tra-dux-imus
|
|
M. Tullius Cicero
–106…–43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Nos cum flumina et solitudines sequeremur quo facilius sustentare nos possemus, pedem e villa adhuc egressi non sumus; ita magnos et adsiduos imbris habebamus. illam ᾽Ακαδημικὴν σύνταξιν totam ad Varronem traduximus. primo fuit Catuli, Luculli, Hortensi; deinde, quia παρὰ τὸ πρέπον videbatur, quod erat hominibus nota non illa quidem ἀπαιδευσíα sed in his rebus ἀτριψíα, simul ac 2 veni ad villam eosdem illos sermones ad Catonem Brutumque transtuli. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]
Fontes
