Jump to content

traduxerit

E Victionario

Discretiva

traduxerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trādūxerit tertia singularis perfectum activa coniunctivus trādūcō (trādūcere)
trādūxerit tertia singularis futurum exactum activa indicativus trādūcō (trādūcere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /traːˈduːk.se.rit/(classice)
Syllabificatio phonetica: trā·dū·xe·rit — morphologica: tra-dux-erit

Loci

[+/-]
P. Cornelius Tacitus
55–117
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

  • Interea Iulius Sabinus proiectis foederis Romani monumentis Caesarem se salutari iubet magnamque et inconditam popularium turbam in Sequanos rapit, conterminam civitatem et nobis fidam; nec Sequani detractavere certamen. fortuna melioribus adfuit: fusi Lingones. Sabinus festinatum temere proelium pari formidine deseruit; utque famam exitii sui faceret, villam, in quam perfugerat, cremavit, illic voluntaria morte interisse creditus. sed quibus artibus latebrisque vitam per novem mox annos traduxerit, simul amicorum eius constantiam et insigne Epponinae uxoris exemplum suo loco reddemus. —Historiae P. Cornelii Taciti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber IV.  [67] — traduxerit
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: traduxerit.