traduxeris

Discretiva

traduxeris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trādūxeris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	trādūcō (trādūcere)
trādūxeris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	trādūcō (trādūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːˈduːk.se.ris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trā·dū·xe·ris — morphologica: tra-dux-eris

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Thomas Morus ca. 1478-1535

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Velut iste chorus virtutum in eculeum impositus imagines constituit ante oculos cum amplissima dignitate, ut ad eas cursim perrectura nec eas beata vita a se desertas passura videatur; cum autem animum ab ista pictura imaginibusque virtutum ad rem veritatemque traduxeris, hoc nudum relinquitur, possitne quis beatus esse, quam diu torqueatur. —Tusculanae disputationes Ciceronis

Latinitas humanistica

saec. XVI.  (1516/1517 p.C.n.)

• Nam virtutem asperam, ac difficilem sequi, ac non abigere modo suavitatem vitae, sed dolorem etiam sponte perpeti, cuius nullum expectes fructum (quis enim potest esse fructus si post mortem nihil assequeris quum hanc vitam totam insuaviter hoc est misere traduxeris) id vero dementissimum ferunt. —De optimo statu reipublicae deque nova insula Utopia Thomae Mori